Vrouwen spelen zonder twijfel een onmisbare rol in de maatschappij, economie, cultuur, politiek, de tuin en natuurlijk in het Park. Toch zijn vrouwen in de geschreven geschiedenis minder aanwezig dan mannen. In dit artikel lees je meer over de indrukwekkende invloed van vrouwen op het landschap, toen en nu.

Vandaag de dag is de aanwezigheid van vrouwen in het Park gelukkig zichtbaarder dan ooit. Van vrouwelijke hoveniers die zich staande houden in een door mannen gedomineerde groensector tot krachtige vrouwenstemmen in de poëzieavonden en bundels. Zowel in het mensen- als plantenrijk was er natuurlijk altijd al sprake van grensverleggende genders en uit vrouwelijke Parkbewoners die de dienst uitmaken in hun nesten.

In de slideshow hieronder zie je een aantal van de Parkvrouwen die vandaag de dag bijdragen aan het mooier maken van het Park. Daarna lees je het verhaal van Anne Mieke Backer, landschapsarchitect en auteur van onder andere 'Er stond een vrouw in de tuin', over de rol van vrouwen in de park- en tuinarchitectuur in de 19e eeuw. Een onderbelichte groep die wel degelijk een grote invloed heeft gehad op de ontwerpen en stijlen van vandaag.

De tijd dat het Park werd aangelegd - de tweede helft van de negentiende eeuw - was voor vrouwen die ambitie hadden om landschapsontwerper of plantkundige te worden, beslist ongunstig. Om te beginnen waren vrouwen uitgesloten van de benodigde opleidingen. En verder moest de late landschapstijl, behalve over een vloeiend padenpatroon, gegolfde gazons en natuurlijk ogende vijvers, vooral beschikken over bijzondere boompartijen. Maar van dendrologische verenigingen mochten vrouwen evenmin lid worden. Bovendien hielden vrouwen vooral ook van bloemen.

De tuinjournaliste Geertruida Carelsen (die zichzelf ‘tuinierster’ noemde) schreef in 1902 over J.D. Zocher en zijn collega’s: ‘Tot de eenigszins gegronde verwijten, die men den Engelschen parkstijl placht te doen, behoorde dat hij arm was aan bloemen.’

Hoewel er door de eeuwen heen altijd vrouwen zijn geweest die vanuit hun status grote landgoederen en buitenplaatsen hebben vormgegeven, begon op het gebied van de tuinarchitectuur de professionalisering van vrouwen pas aan het begin van de twintigste eeuw. Opmerkelijk genoeg waren het juist de bovengenoemde plattelandstuinen met hun vaste planten en kleinbloemige klimplanten die de eerste lichting vrouwelijke tuinarchitecten ter inspiratie dienden.

Het Park is veel meer dan een groene oase; het is een plek vol geschiedenis, verhalen en herinneringen. We delen regelmatig verhalen waarin de rijke historie van het Park, monumentale bomen, kleurrijke bewoners en bijzondere gebeurtenissen samenkomen. Door deze verhalen leer je steeds meer zien en waarderen.

Benieuwd naar meer verhalen uit het Park? Of heb je zelf een mooie anekdote, foto’s of een archiefstuk om te delen? Neem een kijkje op onze pagina Historische Verhalen of mail ons jouw bijdrage!